Usługi spawalnicze
W ZMZ wykonujemy również usługi spawalnicze, które są jednym z etapów całościowego zlecenia klienta. W codziennej pracy korzystamy z takich metod jak MIG/MAG czy TIG i spawamy elementy wykonane z różnych materiałów w tym stali, aluminium czy żeliwa. Specjalizujemy się w obróbce skrawaniem przy wykorzystaniu programowanych komputerowo maszyn CNC, ale często musimy uzupełniać naszą ofertę spawaniem niedużych fragmentów metalu. Współpracujemy z wieloma branżami, w tym m.in. z firmami działającymi w branży przemysłowej, motoryzacyjnej i medycznej co powoduje, że detale nie zawsze stanowią jednorodny fragment metalu, a wręcz wymagają połączenia kilku elementów. Podjęcie się takich właśnie zleceń umożliwia nam nasze własne stanowisko spawalnicze.
Nie wykonujemy zleceń dotyczących samej usługi spawalniczej, ale jeśli planowane jest zamówienie, które wymaga jej zastosowania to jak najbardziej je zrealizujemy.
Usługi spawalnicze
Skontaktuj się z nami
Zapraszamy do współpracy. Szczegółowe informacje o ofercie, warunkach współpracy można uzyskać telefonicznie
lub wysyłając zapytanie za pomocą formularza kontaktowego.
Radosław Misztela
+48 606 934 054
zmz@zmzcnc.com
Kamil Kraska
+48 601 053 186
zmz@zmzcnc.com
Usługi spawalnicze – dodatkowe informacje
W jaki sposób przygotowujemy się do spawania?
Zanim rozpoczniemy prace spawalnicze musimy określić rodzaj materiału przekazany przez klienta, co nie zawsze jest oczywiste. Ponieważ w naszym zespole mamy wykwalifikowanych spawaczy z wieloletnim doświadczeniem potrafią oni wzrokowo ocenić, czy dany metal to stal, żelazo czy aluminium. Najlżejszym metalem jest aluminium, więc biorąc pod uwagę test wagi – jego identyfikacja nie jest zbyt skomplikowana.
W razie wątpliwości z rozpoznaniem metalu możemy skorzystać również z metody magnesu, czyli po prostu przykładamy jego kawałek do opracowywanego metalu. Jedynie stal, nikiel i kobalt mają właściwości magnetyczne w temperaturze pokojowej. Ponieważ rzadko pracujemy na innych metalach niż stal, to tak naprawdę rozróżniamy ją bez problemu. Jeśli metal mocno przyciąga magnes to oznacza, że mamy do czynienia ze stalą niskostopową, jeśli przyciąganie nie jest zbyt silne to wtedy chodzi o stopową stal nierdzewną. Aluminium nie ma właściwości magnetycznych, a w swojej codziennej pracy nie spawamy tego akurat metalu.
Następnym krokiem jest wybór spoiwa, czyli odpowiedniego dla danego metalu drutu elektrody. Jest to istotne, gdyż jakość elektrody musi być wyższa niż spawanego metalu ze względu na odparowywanie z powodu ciepła pierwiastków stopowych w materiale i drucie elektrodowym podczas spawania.
Kolejnym krokiem jest wybór gazu osłonowego, gdyż materiał jakim jest stal spawa się metodą MAG z wykorzystaniem mieszaniny argonu i CO2. Natomiast spawanie metodą MIG jest stosowane w przypadku metali nieżelaznych, takich jak aluminium lub magnez. Do tego celu wykorzystuje się gazy obojętne, tj. argon, hel i mieszaniny z nich wykonane. Ilość potrzebnego do spawania gazu wyliczamy wg wzoru: (litry/minutę) = średnica drutu (milimetry) × 10, czyli jeśli np. drut ma średnicę 2mm, wówczas w zamkniętym pomieszczeniu wystarcza 20l/min., co oczywiście zależne jest od wielkości warsztatu, dopływu powietrza i innych czynników zewnętrznych, które mogą zwiększyć zużycie gazu.
Przed rozpoczęciem spawania należy podłączyć tzw. przewód masy. Zacisk przyłączeniowy powinien być umieszczony jak najbliżej miejsca spoiny. Jeśli używany jest stół do spawania, zacisk przyłączeniowy może być zamontowany na stole, w innym przypadku musi być przymocowany bezpośrednio do elementu spawanego.
Na koniec warto również sprawdzić zgodność parametrów z grubością i rodzajem materiału oraz pozycją spawania. Określamy więc prędkość podawania drutu (m/min.), natężenie prądu w amperach (A) oraz napięcie w woltach (V). Parametry te wpływają na siebie nawzajem i muszą być idealnie do siebie dopasowane, aby proces spawania przebiegał prawidłowo, a uzyskany efekt był jak najbardziej precyzyjny i wytrzymały.
Czy spawamy metodą MIG/MAG?
Używamy jej przy montażu wszelkich elementów metalowych. Spawanie odbywa się w niedużej otoczce z gazu, który blokuje dostęp powietrza do spawanych elementów, a co za tym idzie również zanieczyszczeń. Topiąca się elektroda stanowi dodatkową spoinę między elementami. Gdy otoczka jest z gazu obojętnego (argon lub hel) mówimy o spawaniu MIG, gdy gaz jest aktywny (dwutlenek węgla) MAG. Dobór gazu zależy od spawanego materiału. Spawanie MIG wykorzystuje się w przypadku aluminium, miedzi i innych metali nieżelaznych, natomiast spawanie MAG stosuje się do stali konstrukcyjnych: niestopowych, niskostopowych oraz wysokostopowych.
Spawanie metodą MIG/MAG jest metodą spawania łukowego przy wykorzystaniu topliwej elektrody w osłonie gazów lub ich mieszanek. Spawany metal wraz z materiałem elektrody (tzw. drut elektrodowy) zostają stopione ciepłem łuku spawalniczego, jarzącego się w osłonie gazowej między elektrodą a spawanym materiałem.
Rys.1 Schemat spawania metodą MAG
1 – podajnik drutu, 2 – przewód prądowy, 3 – palnik, 4 – końcówka prądowa, 5 – dysza gazowa, 6 – spoina,
7 – doprowadzenie gazu osłonowego, 8 – drut elektrodowy, 9 – gaz osłonowy, 10 – łuk spawalniczy.
Za pomocą podajnika drutu podawany jest do obszaru spawania specjalny drut elektrodowy. Następnie przez styk prądowy dostarczany jest do drutu prąd stały dodatni. Między końcówką drutu a materiałem spawanym powstaje jarzący się łuk elektryczny, dzięki któremu powstaje tzw. jeziorko spawalnicze, a dokładniej – w wyniku roztopienia metalu drutu elektrodowego. Roztopiony w postaci jeziorka metal, w trakcie przemieszczania się łuku w kierunku spawania, krzepnie i tworzy spoinę, która łączy brzegi elementu spawanego. Osłonę obszaru łuku spawalniczego, ciekłego metalu w jeziorku spawalniczym oraz otoczenia przylegającego tworzy doprowadzany przez dyszę gaz osłonowy.
Spawanie metodą TIG jak najbardziej!
W naszej codziennej pracy wykorzystujemy tę metodę do spawania precyzyjnego, głównie stali nierdzewnej, gdyż jest to „najczystsza” forma spawania, która nie wymaga skomplikowanego systemu odprowadzania gazów. Jest to też druga podstawowa metoda spawania, która może być wykorzystywana do łączenia elementów ze stali, stopów niklu, aluminium, magnezu, tytanu i innych reaktywnych metali czy stopów. Przeważnie są to cienkościenne rury i cienkie arkusze blachy.
Spawanie jest prowadzone w tym przypadku prądem stałym lub przemiennym, również w warunkach montażowych we wszystkich pozycjach spawania. Urządzenia do spawania TIG można również wykorzystać jako źródła prądu do spawania łukowego ręcznego elektrodami otulonymi.
W procesie spawania łukowego elektrodą nietopliwą w osłonie gazowej, połączenie spawane otrzymuje się przez stopienie metalu spawanych elementów i materiału dodatkowego ciepłem łuku elektrycznego, jarzącego się między nietopliwą elektrodą i spawanym przedmiotem w osłonie gazu obojętnego.
Powstające w ten sposób spawy mają bardzo dobre parametry wytrzymałościowe, a dodatkowo są estetyczne, mało widoczne i nie wymagają wiele obróbki. Dla spawacza atutem jest także fakt, że podczas obróbki TIG nie powstają prawie żadne rozpryski.
Metoda ta choć najbardziej wszechstronna, nie jest zbyt wydajna, gdyż wymaga od spawacza precyzji i dokładności, a co za tym idzie jest dość czasochłonna, dlatego cieszymy się, że w naszym zespole mamy fachowców w tej dziedzinie, którzy mogą swoimi umiejętnościami sprostać oczekiwaniom klientów.
Czy spoina musi zawsze rzucać się w oczy?
Nikt nie zaprzeczy, że choć spawanie metodą TIG osiąga naprawdę spektakularne estetyczne efekty, to mimo wszystko nie zawsze spoina wygląda dobrze i nie zawsze jej wygląd jest bez znaczenia. O ile w elementach niedekoracyjnych spoina nie musi być niewidoczna zupełnie, o tyle w elementach będących dekoracją ma to już znaczenie. Wykonany szew powinien spełniać wymogi jakościowe, tj. być pozbawiony niezgodności spawalniczych, czyli pęknięć, pustek czy ciał obcych. Liczy się również odpowiedni kształt szwu oraz jego rozmiary.
Czy można zrobić cokolwiek, aby poprawić wygląd wizualny spoiny? Naturalnie.
Dobrze wykonany szew spawalniczy jest równomierny, dobrany wielkością do spawanego materiału i elementu, jego grubości oraz przyjętych standardów. Jednak w przypadku elementów stricte dekoracyjnych lub wykonanych ze stali nierdzewnej dodatkowe wygładzenie wydaje się być niezbędne. W takiej sytuacji spawacz po zakończeniu prac i wychłodzeniu elementu poddaje go szlifowaniu, wygładzaniu czy polerowaniu. Warto zastosować odpowiednie do tego materiały ścierne.
Wstępnie możemy wykonać zazwyczaj szlifowanie zgrubne z wykorzystaniem bardziej agresywnych ścierniw, które pozwalają na szybkie profilowanie spawu. Po pozbyciu się zbędnego metalu powierzchnia jest jeszcze dopracowywana za pomocą szlifowania dokładnego. Na tym etapie używa się materiałów ściernych o delikatniejszym uziarnieniu, które umożliwiają uzyskanie bardziej gładkiej i jednolitej powierzchni. Jeśli zachodzi taka potrzeba, metal może być jeszcze wypolerowany. Przy czynnościach związanych z polerowaniem nie usuwa się już materiału, a raczej wygładza, likwidując obecne jeszcze po szlifowaniu dokładnym nierówności, które wpływają na sposób, w jaki na powierzchni spoiwa i metalu odbijają się promienie światła. Polerowanie spoin jest najczęściej wykonywane w analogiczny sposób jak przy innych powierzchniach metalowych. Po szlifowaniu wstępnym i wykańczającym z zastosowaniem odpowiednio dobranych szlifierek – na metal jest nanoszona odpowiednio dobrana pasta polerska, która jest rozprowadzana przy użyciu tarczy polerskiej z delikatnego materiału, np. krążka filcowego, gąbki czy futra polerskiego aż do uzyskania pożądanego efektu